Foremniak, Zakościelny i Wieniawa razem na planie – jak zarządzać wielopokoleniowym zespołem?

Każda z generacji, które oglądamy obecnie na ekranach kin i telewizorów (i spotykamy na co dzień w biurach), charakteryzuje się innym podejściem do pracy, organizacji obowiązków i odpowiedzialności za swoje zadania. Warto zdawać sobie sprawę z tych różnic, zanim zasiądziesz na krześle reżysera.

Jak zachowa się Zamachowski, czyli masz w wielopokoleniowym zespole Baby Boomera (1946–1964) 

Załóżmy, że Zbigniew Zamachowski i jego koledzy z tego samego pokolenia – Cezary Pazura, Wojciech Malajkat i Andrzej Chyra – najczęściej zachowują się tak, jak statystyczni Boomerzy. Co usłyszysz od reżyserów, którzy już z nimi współpracowali?

• Zamachowski jest bardzo odporny na stres, a ta umiejętność panowania nad emocjami pod presją pozwala mu sprawnie rozwiązywać konflikty w zespole.
• Pazura ceni sobie stabilność zatrudnienia i zazwyczaj jest bardzo lojalny wobec pracodawcy, co przekłada się na długotrwałe zaangażowanie w rozwój firmy.
• Malajkat ma głęboki szacunek wobec autorytetów i struktur hierarchicznych, co ułatwia mu komunikację w organizacjach o wyraźnie zarysowanej strukturze. Albo na planie zdjęciowym, gdzie reżyser rządzi twardą ręką.
• Chyra nie do końca „wierzy” w umiejętności miękkie, takie jak empatia czy otwartość na feedback, co czasami utrudnia mu współpracę z młodszymi kolegami i koleżankami z planu.
• Pokolenie Chyry i Zamachowskiego ma duże obawy przed utratą stanowiska, a to często prowadzi do pracoholizmu. 
• Wszystkim panom z tego pokolenia – Zbyszkowi, Cezaremu, Wojtkowi i Andrzejowi – budowanie relacji w zespole nie przychodzi łatwo, bo cechuje ich nieufność wobec innych.

Co powie Foremniak, czyli pokolenie X (1965-1979) w wielopokoleniowym teamie

Pokolenie X na planie zdjęciowym (w Twoim zespole) reprezentują Joanna Trzepiecińska, Małgorzata Foremniak, Izabela Kuna i Maria Seweryn. Czego możesz się po nich spodziewać? A przed czym ostrzegą Cię reżyserzy, którzy już się z nimi spotkali?

• Trzepiecińska jest bardzo odpowiedzialna, co przekłada się na wysoką efektywność jej pracy i samodzielność w działaniu. No i jak typowa przedstawicielka pokolenia X, silnie identyfikuje się ze swoim teatrem (ok, wiesz, że chodzi o firmę).
• Foremniak dobrze zarządza swoim czasem i aktywnością, dzięki czemu potrafi sprawnie organizować swoją pracę nawet pod presją.
• Kuna szanuje przełożonych, ale jednocześnie ma dużą potrzebę niezależności i możliwości samodzielnego podejmowania decyzji.
• Dla Seweryn ważna jest dobra atmosfera na planie zdjęciowym (czyli w pracy i w zespole). Tak ważna, że często unika otwartych konfliktów, co bywa przeszkodą w rozwiązywaniu napięć.
• Jako typowe przedstawicielki swojego pokolenia, wszystkie te aktorki mają ograniczone zaufanie do nowych technologii i mediów społecznościowych. A to może powodować trudności w adaptacji do cyfrowych narzędzi komunikacji.

Czym zaskoczy Cię Zakościelny, czyli milenialsi (1980–1995) i wielopokoleniowy zespół

Co łączy Macieja Zakościelnego, Mateusza Damięckiego, Antoniego Pawlickiego i Macieja Musiałowskiego. Wszyscy ci aktorzy wnoszą na Twój plan filmowy zachowania typowe dla milenialsów (pokolenia Y). Co powinieneś wiedzieć jako reżyser, który zaczyna z nimi pracę?

• Zakościelny jest kreatywny i samodzielny. Myśli nieszablonowo i doskonale odnajduje się w pracy projektowej oraz w środowisku wymagającym elastyczności.
• Biegłość w technologii i naturalna zdolność do korzystania z cyfrowych narzędzi sprawiają, że Damięcki jest bardzo efektywny w zdalnej i nowoczesnej pracy.
• Pawlicki ceni rozwój osobisty, jasno stawia granice między pracą a życiem prywatnym i oczekuje indywidualnego podejścia ze strony pracodawcy.
• Z drugiej strony typowy milenials może przejawiać trudności w przyjmowaniu krytyki, a informację zwrotną interpretować jako atak, a nie impuls do rozwoju.
• Musiałowski ma mniejszy (niż koledzy ze starszych pokoleń) szacunek dla formalnych autorytetów – według niego autorytet buduje się kompetencjami, a nie stażem pracy.
• Każdy z tych aktorów będzie najprawdopodobniej mieć niski poziom lojalności wobec firmy – w razie niespełnienia oczekiwań dość szybko poszukają innego reżysera (no wiesz, zmienią pracodawcę).

Roszczeniowa jak Wieniawa, czyli wielopokoleniowy team poznaje pokolenie Z (1996+)

Pokolenie Z nie ma dobrej opinii, a według wielu publikacji, jego drugie imię to roszczeniowość. Czy aby na pewno? Zobacz, co mogą wnieść do międzypokoleniowej układanki aktorki najmłodszego pokolenia, czyli Natalia Sitarska, Julia Wieniawa, Helena Englert i Zofia Świątkiewicz. Jakie opinie o tym pokoleniu usłyszysz najczęściej?

• Sitarska wychowała się w świecie cyfrowym, dzięki czemu bez trudu porusza się w mediach społecznościowych, technologii i środowiskach zautomatyzowanych.
• Wieniawa jest otwarta, bezpośrednia i bardzo przedsiębiorcza – ma głowę pełną pomysłów, choć nie zawsze towarzyszy im jasno określona ścieżka działania.
• Englert doskonale odnajduje się w pracy kreatywnej, wymagającej szybkiej reakcji, mobilności i kontaktu z ludźmi, także w środowisku międzynarodowym.
• Świątkiewicz ma naturalną potrzebę ciągłej komunikacji i natychmiastowego dostępu do informacji. To sprawia, że oczekuje szybkiego feedbacku i aktywnego wsparcia reżysera (tak, tak, lidera zespołu).
• Zdarza się, że te najmłodsze aktorki (i ich koledzy aktorzy też) mają trudność ze skupieniem uwagi na jednym zadaniu, a nadmiar bodźców może obniżać ich produktywność.
• No i pokolenie Sitarskiej i Wieniawy bywa postrzegane jako (pewnie już się domyślasz)  roszczeniowe. Zwłaszcza wtedy, gdy nie otrzymują wystarczającej uwagi, perspektyw rozwoju lub elastyczności ze strony organizacji.

Pamiętaj, że to opisy statystycznego przedstawiciela tych pokoleń. Zachowanie osób, które spotkasz w swoim zespole, niekoniecznie muszą do nich pasować. Nie zakładaj z góry, że Englertówna jest roszczeniowa, a Chyrze brakuje empatii. Twoim zadaniem jest poznać tych ludzi, a nie działać pod wpływem stereotypów.